یاداشتهای یک مبارز:
1_نیت اعلاء کلمه الله باشد نه غرض،عرض،عوض.
"وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ "
در راه خدا قتال نمایید.
( سوره بقره/190)
که در 16 جا از قرآن مجید آمده است.
ومراد از فی سبیل الله چنانچه در حدیث مرفوع صحیح آمده، قتال برای اعلاء کلمه الله است.
" من قاتل لتکون کلمه الله هی العلیا فهوفی سبیل الله" هر کس برای این قتال کند تا کلمه الهی بالا رود و عزت یابد او در راه خدا است.
2_ داشتن تقوی .
يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَاناً وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
(سوره انفال/29)
ای مومنان! اگر از خدا بترسید خداوند فرقان و بینش ویژه ای به شما می دهد و گناهان را می زداید و شما را می آمرزد چرا که خدا دارای فضل و بخششی فراوان است.
3_ اجتناب و پرهیز از بیرون شدن ریاکارانه و نافرمانی در هنگام جهاد و بازداشتن از راه خدا.
وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَراً وَرِئَاء النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَاللّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ
(سوره انفال/47)
ومانند کسانی نباشید که بسیار متکبرانه و خودستانه و برای خودنمایی کردن در برابر مردم بیرون آمدند و مردم را از راه خدا باز می داشتند. خداوند از آنچه می کردند آگاه است.
4_ پرهیز از وهن در هنگام مصائب و ضعف و سستی نشان ندادن در مقابل دشمن .
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ
( سوره آل عمران/146)
وچه بسیار پیامبرانی که مردان خدای فراوانی به همراه آنان قتال می کرده اند و به سبب چیزی که در راه خدا بدانان رسیده است سست و ضعیف نمی شده و زبونی نشان نمی داده اند و خداوند صابران را دوست می دارد.
5_ نهی از اختلاف و منازعه ای که منجر به شکست و از بین رفتن شوکت اسلام گردد .
وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ
( سوره انفال/46)
واز خدا و پیامبرش اطاعت نمایید و منازعه و اختلاف نکنید. درمانده و ناتوان می شوید و شکوه و هیبت شما از میان می رود. صبر کنید که خدا با صابران است.
6_ اجتناب از سستی و اختلاف در دستور پیامبر و نافرمانی از وی در هنگام دیدن محبوب و معشوق طبیعی .
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ
( سوره آل عمران/152)
ودر آن هنگام که آنان را با کمک و یاری او از پای در آوردید خداوند به وعده خود با شما وفا کرد. تا آنگاه که سستی کردید و در امر به اختلاف پرداختید و اختلاف ورزیدید و پس از آنکه آنچه را دوست می داشتید به شما نشان داد.
7_ پاک کردن نیروها و لشکر اسلامی از بزدل ها ، منافقین و ... با ابتلاء و امتحان.
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ
(سوره بقره/249)
وهنگامی که طالوت سپاهیان خود را به بیرون برد بدیشان گفت؛ خداوند شما را بوسیله نهری آزمایش می کند آنان که از آن بنوشند از من نیستند و آنان که جز مشتی از آن ننوشند از من هستند.
8_ آمادگی برای قتال قبل از شروع به نیت جهاد فی سبیل الله که ترک آن علامت نفاق است.
وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ
(سوره انفال/60)
برای آنان تا آنجا که می توانید نیروی و اسب های آماده سازید. تا بدان دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید وکسان دیگری جز آنان را نیز به هراس اندازید که ایشان را نمی شناسید و خدا آنان را می داند. هر آنچه را در راه خدا صرف کنید پاداش آن به تمام و کمال به شما داده می شود و بر شما هیچ گونه ستمی نمی شود.
وَلَوْ أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَلَـكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ
( سوره توبه/46)
واگر می خواستید(منافقان)بیرون روند برای آن آمادگی می کردند. اما خدا بیرون شدن و حرکت کردن آنان را نپسندید و ایشان را از این کار بازداشت و بدیشان گفته شد: با نشستگان بنشینید.
9_ تشدد و جانفشانی در قتال .
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ
اگر آنان را در جنگ رویاروی بیابی و بر آنان پیروز شوی آن چنان آنان را درهم بکوب که کسانی که در پشت سر ایشان قرار دارند پند بگیرند.
( سوره انفال/57)
10_ پایبندی و اهتمام به نماز در هنگام قتال و ادا آن به طریقه شرعی.
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُواْ لَكُمْ عَدُوّاً مُّبِيناً (101) وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَاباً مُّهِيناً (102) فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَاباً مَّوْقُوتاً
(سوره نساء/101_103)
هرگاه در زمین به مسافرت پرداختید و نماز را قصر گردید بر شما گناهی نیست اگر ترسیدید که کافران بلایی به شما برسانند و به فتنه ای گرفتارتان گردانند بی گمان کافران دشمنان آشکار شمایند. زمانی که درمیان شان بودی و نماز را برایشان بپاداشتی دسته ای از آنان با تو به نماز ایستند و باید که اسلحه خود را با خود داشته باشند. و وقتی که نماز را با تو خواندند شما را حراست نمایند و دسته دیگری که هنوز نماز را نخوانده اند بیایند و با تو به نماز ایستند و احتیاط خود را مراعات و اسلحه خود را داشته باشند. کافران دوست می دارند که ای کاش از اسلحه و کالاهای خود غافل می شدید و آنان یکباره بر شما می تاختند. اگر از باران ناراحت بودید یا بیمار بودید گناهی بر شما نخواهد بود که اسلحه خود را بر زمین بگذارید و احتیاط خویش را بدارید. بی گمان خداوند برای کافران عذاب خوار کننده ای فراهم ساخته است. هرگاه نماز را ادا کردید خدای را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایتان افتاده یاد کنید و هنگامی که آرامش خود را باز یافتید نماز را برپای دارید. بی گمان نماز بر مومنان،فرض و دارای اوقات معلوم و معین است.
11_ ذکرالله در هنگام روبرو شدن با دشمن و اجتناب از ذکر غیرالله و استعانت و کمک از غیر او.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُواْ وَاذْكُرُواْ اللّهَ كَثِيراً لَّعَلَّكُمْ تُفْلَحُونَ
(سوره انفال/45)
ای مومنان! هنگامی که با گروهی روبرو شدید پایداری نمایید و بسیار خدا را یاد کنید تا پیروز و رستگار شوید.
12_ پرهیز و اجتناب از به اسارت گرفتن قبل از خونریزی و اجرا احکام الهی در این مورد:
مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ
(سوره انفال/67)
هیچ پیامبری حق ندارد که اسیران جنگی داشته باشد مگر آنگاه که خون دشمن را در زمین بریزد و کاملا بر آنان پیروز گردد.
حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنّاً بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا
(سوره محمد/4)
تا به اندازه کافی دشمن ضعیف و درهم می کوبید در این هنگام محکم ببندید بعدها یا بر آنان منت می گذارید و یا فدیه می گیرید تا جنگ بارهای خود را بر زمین می نهد و جنگ پایان می گیرد.
13_ اجتناب از غدر و خیانت با معاهد
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِيَانَةً فَانبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاء إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الخَائِنِينَ
(سوره انفال/58)
هرگاه از خیانت گروهی بیم داشته باشی همچون ایشان پیمان شان لغو کن. بی گمان خداوند خیانتکاران را دوست نمی دارد.
_ وفای عهدبا عهد کنندگانی که عهد را نشکسته اند.
إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْئاً وَلَمْ يُظَاهِرُواْ عَلَيْكُمْ أَحَداً فَأَتِمُّواْ إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ
(سوره توبه/4)
مگر کسانی از مشرکان با آنان پیمان بسته اید و ایشان چیزی از آن فروگذار نکرده اند و از کسی بر ضد شما پشتیبانی نکرده پیمان آنان را تا پایان مدت زمانی که تعیین کرده اند محترم شمارید و بدان وفا کنید. بی گمان خداوند پرهیزگاران را دوست می دارد.
_ دادن امان به حربی و عدم خیانت به وی در هنگام پناه دادن تا بر کلام خدا و دین اسلام مطلع گردد.
وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْلَمُونَ
( سوره توبه/6)
اگر یکی از مشرکان از تو پناهندگی طلبید او را پناه بده تا کلام خدا را بشنود پس از آن او را به محل امن خودش برسان. چرا که مشرکان مردمان نادان هستند.
14_ عدم تمایل و دعوت به صلح به سبب وهن، جبن و بزدلی.
فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَن يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ
( سوره محمد/35)
سست مشوید و به صلح مخوانید. چرا که شما برترید و خدا با شماست و هرگز از اعمال تان نمی کاهد.
اما اگر دشمن پیشنهاد صلح داد اختیار در دست امیر است.
وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
(سوره انفال/61)
واگر آنان به صلح گرایش و میل نشان دادند تو نیز بدان بگرای و بر خدای توکل نمای که او شنوای آگاه است.
15_ اجتناب از ریختن خون کسی که اقرار توحید و اسلام نموده و از وی بعد از اقرار چیزی و امری بر خلاف آن مانند کفر و شرک ظاهر نشده و تحقیق و تبیین آن.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِناً تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيراً
(سوره نساء/94)
ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که در راه خدا به مسافرت رفتید تحقیق کنید و به کسی که کلمه سلام را به کار برد نگویید تو مومن نیستی و جویای مال دنیای باشید که در پیش خدا غنایم فراوانی است. شما پیش از این، چنین بودید ولی خدا بر شما منت نهاد. پس تحقیق کنید. بی گمان خداوند از آنچه می کنید آگاه است.
16_ نهی از فرار در هنگام شروع جنگ.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفاً فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ (15) وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفاً لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلَى فِئَةٍ فَقَدْ بَاء بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
(سوره انفال/15_16)
ای مومنان! هنگامی که با انبوه کافران روبرو شدید بدانان پشت نکنید. هرکس درآن هنگام بدانان پشت کند و فرار نماید(مگر برای تاکتیک جنگی یا برای پیوستن به دسته ای)گرفتار خشم خداوند خواهد شد وجایگاه او دوزخ خواهد بود و دوزخ بدترین جایگاه است.
17_نهی از عجب و غرور و فخر به فراوانی و کثرت مال و تعداد و غفلت از توکل بر خدا.
لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئاً وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ
( سوره توبه/25)
خداوند شما را در مواقع زیادی یاری کرد و در جنگ حنین. بدانگاه که فزونی خودتان شما را به اعجاب انداخت ولی آن لشکریان فراوان اصلا بکار شما نیامدند و زمین با همه وسعتش بر شما تنگ شد. از آن پس پشت کردید و پا بفرار نهادید
"وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ "
در راه خدا قتال نمایید.
( سوره بقره/190)
که در 16 جا از قرآن مجید آمده است.
ومراد از فی سبیل الله چنانچه در حدیث مرفوع صحیح آمده، قتال برای اعلاء کلمه الله است.
" من قاتل لتکون کلمه الله هی العلیا فهوفی سبیل الله" هر کس برای این قتال کند تا کلمه الهی بالا رود و عزت یابد او در راه خدا است.
2_ داشتن تقوی .
يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَاناً وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
(سوره انفال/29)
ای مومنان! اگر از خدا بترسید خداوند فرقان و بینش ویژه ای به شما می دهد و گناهان را می زداید و شما را می آمرزد چرا که خدا دارای فضل و بخششی فراوان است.
3_ اجتناب و پرهیز از بیرون شدن ریاکارانه و نافرمانی در هنگام جهاد و بازداشتن از راه خدا.
وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَراً وَرِئَاء النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَاللّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ
(سوره انفال/47)
ومانند کسانی نباشید که بسیار متکبرانه و خودستانه و برای خودنمایی کردن در برابر مردم بیرون آمدند و مردم را از راه خدا باز می داشتند. خداوند از آنچه می کردند آگاه است.
4_ پرهیز از وهن در هنگام مصائب و ضعف و سستی نشان ندادن در مقابل دشمن .
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ
( سوره آل عمران/146)
وچه بسیار پیامبرانی که مردان خدای فراوانی به همراه آنان قتال می کرده اند و به سبب چیزی که در راه خدا بدانان رسیده است سست و ضعیف نمی شده و زبونی نشان نمی داده اند و خداوند صابران را دوست می دارد.
5_ نهی از اختلاف و منازعه ای که منجر به شکست و از بین رفتن شوکت اسلام گردد .
وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ
( سوره انفال/46)
واز خدا و پیامبرش اطاعت نمایید و منازعه و اختلاف نکنید. درمانده و ناتوان می شوید و شکوه و هیبت شما از میان می رود. صبر کنید که خدا با صابران است.
6_ اجتناب از سستی و اختلاف در دستور پیامبر و نافرمانی از وی در هنگام دیدن محبوب و معشوق طبیعی .
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ
( سوره آل عمران/152)
ودر آن هنگام که آنان را با کمک و یاری او از پای در آوردید خداوند به وعده خود با شما وفا کرد. تا آنگاه که سستی کردید و در امر به اختلاف پرداختید و اختلاف ورزیدید و پس از آنکه آنچه را دوست می داشتید به شما نشان داد.
7_ پاک کردن نیروها و لشکر اسلامی از بزدل ها ، منافقین و ... با ابتلاء و امتحان.
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ
(سوره بقره/249)
وهنگامی که طالوت سپاهیان خود را به بیرون برد بدیشان گفت؛ خداوند شما را بوسیله نهری آزمایش می کند آنان که از آن بنوشند از من نیستند و آنان که جز مشتی از آن ننوشند از من هستند.
8_ آمادگی برای قتال قبل از شروع به نیت جهاد فی سبیل الله که ترک آن علامت نفاق است.
وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ
(سوره انفال/60)
برای آنان تا آنجا که می توانید نیروی و اسب های آماده سازید. تا بدان دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید وکسان دیگری جز آنان را نیز به هراس اندازید که ایشان را نمی شناسید و خدا آنان را می داند. هر آنچه را در راه خدا صرف کنید پاداش آن به تمام و کمال به شما داده می شود و بر شما هیچ گونه ستمی نمی شود.
وَلَوْ أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَلَـكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ
( سوره توبه/46)
واگر می خواستید(منافقان)بیرون روند برای آن آمادگی می کردند. اما خدا بیرون شدن و حرکت کردن آنان را نپسندید و ایشان را از این کار بازداشت و بدیشان گفته شد: با نشستگان بنشینید.
9_ تشدد و جانفشانی در قتال .
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ
اگر آنان را در جنگ رویاروی بیابی و بر آنان پیروز شوی آن چنان آنان را درهم بکوب که کسانی که در پشت سر ایشان قرار دارند پند بگیرند.
( سوره انفال/57)
10_ پایبندی و اهتمام به نماز در هنگام قتال و ادا آن به طریقه شرعی.
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُواْ لَكُمْ عَدُوّاً مُّبِيناً (101) وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَاباً مُّهِيناً (102) فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَاباً مَّوْقُوتاً
(سوره نساء/101_103)
هرگاه در زمین به مسافرت پرداختید و نماز را قصر گردید بر شما گناهی نیست اگر ترسیدید که کافران بلایی به شما برسانند و به فتنه ای گرفتارتان گردانند بی گمان کافران دشمنان آشکار شمایند. زمانی که درمیان شان بودی و نماز را برایشان بپاداشتی دسته ای از آنان با تو به نماز ایستند و باید که اسلحه خود را با خود داشته باشند. و وقتی که نماز را با تو خواندند شما را حراست نمایند و دسته دیگری که هنوز نماز را نخوانده اند بیایند و با تو به نماز ایستند و احتیاط خود را مراعات و اسلحه خود را داشته باشند. کافران دوست می دارند که ای کاش از اسلحه و کالاهای خود غافل می شدید و آنان یکباره بر شما می تاختند. اگر از باران ناراحت بودید یا بیمار بودید گناهی بر شما نخواهد بود که اسلحه خود را بر زمین بگذارید و احتیاط خویش را بدارید. بی گمان خداوند برای کافران عذاب خوار کننده ای فراهم ساخته است. هرگاه نماز را ادا کردید خدای را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایتان افتاده یاد کنید و هنگامی که آرامش خود را باز یافتید نماز را برپای دارید. بی گمان نماز بر مومنان،فرض و دارای اوقات معلوم و معین است.
11_ ذکرالله در هنگام روبرو شدن با دشمن و اجتناب از ذکر غیرالله و استعانت و کمک از غیر او.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُواْ وَاذْكُرُواْ اللّهَ كَثِيراً لَّعَلَّكُمْ تُفْلَحُونَ
(سوره انفال/45)
ای مومنان! هنگامی که با گروهی روبرو شدید پایداری نمایید و بسیار خدا را یاد کنید تا پیروز و رستگار شوید.
12_ پرهیز و اجتناب از به اسارت گرفتن قبل از خونریزی و اجرا احکام الهی در این مورد:
مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ
(سوره انفال/67)
هیچ پیامبری حق ندارد که اسیران جنگی داشته باشد مگر آنگاه که خون دشمن را در زمین بریزد و کاملا بر آنان پیروز گردد.
حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنّاً بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا
(سوره محمد/4)
تا به اندازه کافی دشمن ضعیف و درهم می کوبید در این هنگام محکم ببندید بعدها یا بر آنان منت می گذارید و یا فدیه می گیرید تا جنگ بارهای خود را بر زمین می نهد و جنگ پایان می گیرد.
13_ اجتناب از غدر و خیانت با معاهد
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِيَانَةً فَانبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاء إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الخَائِنِينَ
(سوره انفال/58)
هرگاه از خیانت گروهی بیم داشته باشی همچون ایشان پیمان شان لغو کن. بی گمان خداوند خیانتکاران را دوست نمی دارد.
_ وفای عهدبا عهد کنندگانی که عهد را نشکسته اند.
إِلاَّ الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْئاً وَلَمْ يُظَاهِرُواْ عَلَيْكُمْ أَحَداً فَأَتِمُّواْ إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ
(سوره توبه/4)
مگر کسانی از مشرکان با آنان پیمان بسته اید و ایشان چیزی از آن فروگذار نکرده اند و از کسی بر ضد شما پشتیبانی نکرده پیمان آنان را تا پایان مدت زمانی که تعیین کرده اند محترم شمارید و بدان وفا کنید. بی گمان خداوند پرهیزگاران را دوست می دارد.
_ دادن امان به حربی و عدم خیانت به وی در هنگام پناه دادن تا بر کلام خدا و دین اسلام مطلع گردد.
وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْلَمُونَ
( سوره توبه/6)
اگر یکی از مشرکان از تو پناهندگی طلبید او را پناه بده تا کلام خدا را بشنود پس از آن او را به محل امن خودش برسان. چرا که مشرکان مردمان نادان هستند.
14_ عدم تمایل و دعوت به صلح به سبب وهن، جبن و بزدلی.
فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَن يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ
( سوره محمد/35)
سست مشوید و به صلح مخوانید. چرا که شما برترید و خدا با شماست و هرگز از اعمال تان نمی کاهد.
اما اگر دشمن پیشنهاد صلح داد اختیار در دست امیر است.
وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
(سوره انفال/61)
واگر آنان به صلح گرایش و میل نشان دادند تو نیز بدان بگرای و بر خدای توکل نمای که او شنوای آگاه است.
15_ اجتناب از ریختن خون کسی که اقرار توحید و اسلام نموده و از وی بعد از اقرار چیزی و امری بر خلاف آن مانند کفر و شرک ظاهر نشده و تحقیق و تبیین آن.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِناً تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيراً
(سوره نساء/94)
ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که در راه خدا به مسافرت رفتید تحقیق کنید و به کسی که کلمه سلام را به کار برد نگویید تو مومن نیستی و جویای مال دنیای باشید که در پیش خدا غنایم فراوانی است. شما پیش از این، چنین بودید ولی خدا بر شما منت نهاد. پس تحقیق کنید. بی گمان خداوند از آنچه می کنید آگاه است.
16_ نهی از فرار در هنگام شروع جنگ.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفاً فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ (15) وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفاً لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلَى فِئَةٍ فَقَدْ بَاء بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
(سوره انفال/15_16)
ای مومنان! هنگامی که با انبوه کافران روبرو شدید بدانان پشت نکنید. هرکس درآن هنگام بدانان پشت کند و فرار نماید(مگر برای تاکتیک جنگی یا برای پیوستن به دسته ای)گرفتار خشم خداوند خواهد شد وجایگاه او دوزخ خواهد بود و دوزخ بدترین جایگاه است.
17_نهی از عجب و غرور و فخر به فراوانی و کثرت مال و تعداد و غفلت از توکل بر خدا.
لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئاً وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ
( سوره توبه/25)
خداوند شما را در مواقع زیادی یاری کرد و در جنگ حنین. بدانگاه که فزونی خودتان شما را به اعجاب انداخت ولی آن لشکریان فراوان اصلا بکار شما نیامدند و زمین با همه وسعتش بر شما تنگ شد. از آن پس پشت کردید و پا بفرار نهادید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر